Kort en klein
Stippellijn
-
Hits: 2801
Voor hem zaten we; de collega’s, zoals hij ondergeschikten vaak noemde. Die laatste benaming klopte in wezen beter, maar het klonk minder lekker. Vooral niet in andermans oren. Bovendien had het woord collega iets sociaals.
Het colbertje hing losjes open. De stropdas ontbrak weloverwogen nonchalant. Een microfoontje werd nog even handig om zijn nek gedraaid. Na wat gehannes zorgde het voor een onberispelijk geluid. Binnen handbereik stond ook een glas water, voor het geval dat. Hij was er klaar voor.
Het begon met wat inleidend geleuter, overvloedig ondersteund door bijeen gegoogelde beelden en toegevoegde teksten. Drie kwartier later was hij eindelijk zover. Het moment waarop iedereen had gewacht. Hoe stonden we er nou eigenlijk voor met zijn allen? Werd er nog een beetje winst gemaakt? En vooral, was dat volgens verwachting?
Een speld kon je horen vallen. Een stilte om trots op te zijn. Mooier nog dan hij het zich had voorgesteld. Zijn blik gleed zelfverzekerd over de hoofden heen. Precies lang genoeg. Toen ging hij verder.
‘In Q 1 hebben we de target niet gehaald. Dat zie je onder de dotted line. Sales heeft dus een andere mindset nodig, misschien zelfs wel een nieuwe way of working.’
Hij zei het met een exact afgepaste dosis dramatiek. Zijn ogen half dichtgeknepen. Het kwam goed over in de zaal. Ieder liet de cijfers tot zich doordringen …
Nu kan het aan mij liggen. Misschien ben ik wel de enige, maar op zo’n manier interesseren die cijfers me geen ... (Dit laatste woord laat ik graag even open ter stimulering van de fantasie.) Als je voortdurend verwacht dat je meer winst gaat maken – denk ik altijd maar – valt het vanzelf wel een keer tegen. Daar hoef je niet zo ingewikkeld over te doen.
Maar wat me nog het meest aan die poppenkast stoort, is die interessantdoenerij. Laten we voortaan vooraf eens iets goed afspreken. Heel simpel, in een kort gesprek. Hoeft niet lang te duren. Zomaar een voorstel: ‘Zullen we het vandaag eens overzichtelijk houden? Wat denk je ervan, één taal gebruiken?’
‘Poeh, lastig,’ zegt mijn baas dan. ‘Maar wel een uitdaging.’
Ik: ‘Mooi, heb je een voorkeur?’
In gedachten vliegt zijn toespraak door zijn hoofd. ‘Engels?! Is dat wat?’ zegt hij dan.
‘Zou je denken? Iedereen hier spreekt beter Nederlands.’ Waar geen speld tussen te krijgen is. Ik voorzie een witte vlag.
‘Shit!’ klinkt het plots vanuit zijn tenen.
Dat vind ik dan weer wél leuk, dat woord. Juist in dit verband.
Ik zie de angstige druppels op zijn voorhoofd. Zijn spookbeeld; een zaal vol ongemak en gruwelijk saaie woorden. Geen target meer of dotted line, maar gewoon een doel en een stippellijn.
Terug naar Kort en klein
Kort en klein e-book
Ook zo'n tekst?
WhatsApp 